Benim Hayatım Kitabı PDF indir

Yeni emekli olmuştum. Uzun seneler akademisyenlikten sonra yeni yaşamıma uyum sağlamaya çalışıyordum ama bir türlü içine düştüğüm boşluğu aşamıyordum. Her sabah mesaiye gider gibi erkenden kalkıyor hazırlanıp evden dışarıya çıkıyordum. Farklı cafelere gidiyor gazete, dergi ve kitap okuyordum. Bazı zaman de uzun yürüyüşler yapıyordum.

Zaman zaman neden üniversitedeki görevimin uzatılması girişiminde bulunmadığım için kendimi suçlamaya başlıyordum. Dicle Üniversitesi Eğitim Fakültesi’nde profesördüm, bölüm başkanıydım ve herkesin hocasıydım. Lakin şimdi sıradan bir insandım. Birkaç iş girişimim oldu ama sonuçsuz kaldı.

Seneler ne hızlı geçmişti. Hâlbuki daha dün gibi Mardin’de doğup, büyüdüğüm günleri hatırlıyordum.

Geniş ve yoksul bir ailede baharın ilk yarısında Mardin’de dünyaya gelmişim. Büyükbabam aydın, Atatürkçü bir din adamı, babam ise kunduracıydı. O senelerda Mardin’de tüm mesleklerin çarşıları bulunurdu. Marangozlar Çarşısı, Bakırcılar Çarşısı, Kunduracılar Çarşısı, Terziler Çarşısı ve diğerleri. Mardin eski ve tarihi bir şehir olduğundan Osmanlı’dan gelen bir şehir kültürüne sahipti.

Babamın dükkânı kunduracılar çarşısındaydı. Ben ve kardeşim Sinan okul dışında zamanımızı dükkânda geçiriyorduk. Ayakkabıya senelerdır süren düşkünlüğüm hep o günlerden kalmadır. Dükkânda babam ve kalfaları ayakkabı üretiyorlardı. Önce ayakkabının yüzünü, yani sayayı oluştururdu babam, arkasından kalfa aracılığıyla kalıba çekilirdi. Taban astarı, köselesi, tahta çivisi, sonraları fora dikişi ve sonunda ökçesi yapılırdı. En sonunda freze yapılarak boyanırdı.

Dükkânda üç dört kalfa ve iki çırak çalışırdı. Babamın dükkânı hareketliydi. Küçük amcam Beşir, babamın dayısının oğlu Ahmet Abi, mahalleden arkadaşı Sacit Abi ve diğerleri sürekli olarak dükkâna gelirlerdi. Hepsi işsiz güçsüz takımındaydılar ve babamdan geçinirlerdi. Ahmet Abi farklı zamanlarda çarşının esnaflarından sinemaya gitmek isteyenlerden, sinema bilet paralarını peşin alıp, İstiklal sinemasının sahibini tanıdığından borçla sinema giriş biletlerini alırdı. Esnaftan topladığı paraları da kendine harcardı. Aynı Ahmet Abi nedenini bilemediğim bir olay yüzünden hapishaneye düşmüştü. O senelerda Mardin hapishanesi, belediye, valilik, askerlik şubesi ve adliyenin bulunduğu alandaydı. Günümüzde Sabancı Müzesi’nin bulunduğu alan…